Dziś, gdy już opadła gorączka związana z lądowaniem na Marsie sondy InSight opowiemy sobie o tym czym tak na prawdę emocjonowaliśmy się ostatnimi dniami i poznamy trochę więcej szczegółów niż można było przeczytać i obejrzeć w mediach. Dziś 8 dzień grudnia 2018, czyli to już 12 sol [to marsjański odpowiednik doby słonecznej - czyli okresem pomiędzy dwoma kolejnymi górowaniami słońca trwający 24h 39 minut i 35 sekund], kiedy lądownik znajduje się na powierzchni Marsa. Sama misja zaczęła się 5 maja 2018, ale o tym pisałem tutaj więc nie będę się na ten temat więcej rozpisywał - podrzucam link: https://tinyurl.com/y7m374hv Lądownik osiadł na Marsie dokładnie 26 listopada o 11:52:59, czyli lot trwał dokładnie 205 dni 8 godzin i 48 minut [to niemal 4929 godzin, 295728 minut lub 17743680 sekund]. Czas trwania misji to nieco ponad jeden marsjański rok - to dokładnie 709 soli, czyli 728 ziemskie dni. Jeżeli chodzi o techniczny aspekt urządzenia to ma 6 metrów długości [wraz z rozłożonymi panelanmi słonecznymi], jest szeroki na 156 centymetrów i ma 1,08 metra wysokości. Wyposażony jest w robotyczne ramię, którego długość wynosi 180 centymetrów. Całość waży razem 360 kilogramów. Źródłem zasilania są natomiast dwa panele słoneczne z których każdy 220 ma centymetrów średnicy [są okrągłe]. Znamy już koszt projektu, który został oszacowany na 993 miliony dolarów. Został wyniesiony w przestrzeń kosmiczną za pomocą rakiety skonstruowanej przez United Launch Alliance [przedsiębiorstwo zajmująca się wynoszeniem w przestrzeń kosmiczną ładunków należące do Lockheed Martin i Boeing] - tą rakietą był Atlas V - zdecydowanie najbardziej niezawodna konstrukcja [dotychczas brała udział w 73 misjach i wszystkie były udane]. Celem misji InSight jest przeprowadzenie badań geofizycznych na Marsie, które w założeniu mają dostarczyć informacje o budowie wewnętrznej planety i jej aktywności geologicznej. Lądownik osiadł na równinie wulkanicznej Elysium Planitia w pobliżu równika planety. Wyposażony jest w trzy instrumenty naukowe: Seismic Experiment for Interior Structure [SEIS] - to urządzenie jest w zasadzie sejsmometrem i służy do pomiaru trzęsień planety i innych form jego wewnętrznej aktywności; Heat Flow and Physical Properties Package [HP3] - to próbnik do pomiaru strumienia ciepła wewnątrz planety, który zostanie wprowadzony na głębokość 5 metrów w marsjański grunt. Co ciekawe został on wykonany przez inżynierów z Centrum Badań Kosmicznych Polskiej Akademii Nauk oraz firmy Astronika z Polski; Rotation and Interior Structure Experiment [RISE] - to urządzenie mierzy pomiar dopplerowskiego przesunięcia sygnałów pomiędzy lądownikiem a Ziemią. Poza urządzeniami sonda wyposażona jest w dwie kamery - jedna z nich znajduje się na samym lądowniku natomiast druga jest na jego ramieniu. Jeszcze na koniec o samym projekcie - rozpoczął się 20 sierpnia 2012 roku, kiedy to NASA wybrała jego realizację spośród 3 projektów - drugim był Time Mare Explorer [TiME] - czyli lądownik który miał osiąść na jeziorze węglowodorowym na powierzchni Tytana, natomiast trzecim Comet Hooper, czyli lądownik mający możliwość przemieszczania się po powierzchni komety.
Koniecznie zobaczcie wszystkie zdjęcia :). Na dzień dzisiejszy mamy ich jedynie 29, ale w źródłach podam link do oficjalnej strony misji, gdzie możecie zajrzeć i oglądać najnowsze przesłane przez lądownik. Jeśli podoba Ci się moja praca koniecznie doczytaj do końca :) Dołącz do Patronów strony i zobacz w jakim kierunku chcemy się rozwijać - nie zapomnij o reakcjach, komentarzach i udostępnieniach - pomóż zbudować zasięgi [ps. to nic nie kosztuje :)] - nie chcesz przegapić żadnego wpisu - rozwiń "obserwowanie" pod banerem i zaznacz "wyświetlaj najpierw" ✅ - chcesz pomóc w merytorycznym i zasięgowym rozwoju bloga? koniecznie zajrzyj tutaj: https://patronite.pl/zagadkiwszechswiata - poczytaj o celach ✅ planach 💟 i nagrodach ❤️ - ah! i koniecznie wpadnij na Instagram: https://www.instagram.com/zagadki_wszechswiata/ Źródła: https://mars.nasa.gov/insight/spacecraft/about-the-lander/ https://mars.nasa.gov/insight/mission/overview/ https://pl.wikipedia.org/wiki/InSight Zdjęcia: https://mars.nasa.gov/insight/multimedia/raw-images/…
0 Komentarze
W naszej podróży odwiedziliśmy już UY Scuti – największą jak dotąd znaną człowiekowi gwiazdę, natomiast dzisiaj zabieram was na przeciwległy biegun – oddalamy się na 600 lat świetlnych od Ziemi i udajemy się do układu potrójnego dokładniej na EBLM J0555-57Ab w gwiazdozbiorze Malarza. Musimy nadmienić, że w tym wpisie pod słowem gwiazda będziemy rozumieć obiekty, które są w ciągu głównym gwiazdowym i ciągle zachodzą na nim reakcje termojądrowe [technicznie rzecz ujmując gwiazda neutronowa ma średnicę najczęściej oscylującą w granicy 15 – 20 km, natomiast dla naszego rozumienia jest to już pozostałość po życiu gwiazdy ciągu głównego]. Wracając do naszej „najmniejszej gwiazdy”. Została odkryta w ubiegłym roku przez naukowców z University of Cambridge w projekcie WASP [dotyczy poszukiwania planet pozasłonecznych]. Żyje „na granicy” możliwej dla tego typu obiektów. Jej masa to 85 (+/- 4) mas Jowisza [lub 0,081 masy Słońca], natomiast rozmiar to 0,84 promienia planety z naszego układu. Jej wiek szacowany jest z kolei na 1,9 (+/- 1,2) miliarda lat.
Przepraszam, że dziś tak krótko, ale za mną intensywny zawodowo tydzień :). Kolejny [obiecuję obszerniejszy] tekst w najbliższą środę :). Spodobało Ci się koniecznie udostępnij i pokaż znajomym. #18,5 „zagadka największej gwiazdy” https://www.facebook.com/754923168043529/posts/864281513774360/ Hej! Mamy Instagram! https://www.instagram.com/zagadki_wszechswiata/ Źródła: http://naukawpolsce.pap.pl/…/news%2C414981%2Castronomowie-z… https://pl.wikipedia.org/wiki/EBLM_J0555-57 Opracowanie własne. Z djęcia / Grafiki: http://www.sci-news.com/…/saturn-size-star-smallest-yet-050… Dziś przeniesiemy się do makroświata i poznamy jak dotąd największą znaną człowiekowi gwiazdę. UY Scuti, bo o niej mowa to czerwony nadolbrzym z gwiazdozbioru Tarczy. Jej szacowany promień wynosi 1700 krotnie więcej niż promień dobrze znanego nam słońca czyli 1 200 000 000 kilometrów – to prawie 8 jednostek astronomicznych [średniej odległości ziemi od słońca]. Gwiazda znajduje się w odległości 9 500 lat świetlnych od Ziemi.
Pierwszy raz została zaobserwowana w 1860 roku przez niemieckich astronomów z obserwatoriów w Bonn. Przy dobrych warunkach pogodowych może być widziana z Ziemi przez mały teleskop lub nawet lornetkę. UY Scuti jest tak wielka, że gdyby znajdowała się w miejscu naszego Słońca sięgałaby rozmiarami niemal do Saturna. Gdyby Ziemia zmniejszyć do kuli o średnicy 20 centymetrów, Słońce w tej skali miałoby 2225 centymetrów [22,25m], natomiast UY Scuti 3 800 000cm [38km]. Jeśli nie pomyliłem się w obliczeniach to gwiazda jest tak wielka, że foton potrzebowałby prawie 7 godzin na jej okrążenie. Według aktualnie obowiązujących modeli gwiazda najprawdopodobniej skończy jako supernowa typu IIb. Zaciekawiony? Podaj dalej swoim znajomym! Kolejny artykuł już w sobotę – obiecuję bardziej przyziemne sprawy 😊 Źródła: https://pl.wikipedia.org/wiki/UY_Scuti |
nawigacja
Grudzień 2018
Kategorie
Wszystkie
|