Siła grawitacji jest jednym z czterech oddziaływań podstawowych. Zatrzymajmy się tutaj na chwilę. Pozostałe z nich to oddziaływania silne i słabe, którym nie poświęcimy zbyt dużo uwagi oraz oddziaływanie elektromagnetyczne przy którym zatrzymamy się na trochę dłużej. Będziemy je porównywać z siłą grawitacji dlatego, że tak jak ona ma nieskończony zasięg oddziaływania [wynika to z zasady nieoznaczoności Heisenberga, ale nie to jest przedmiotem naszych rozważań].
Przykład jak słabym oddziaływaniem w porównaniu do elektromagnetyzmu jest grawitacja większość z nam ma w swojej kuchni. Magnes trzyma się naszej lodówki pomimo tego, że przyciąga go Ziemia o masie ok. 6x10^24 kg. Różnica siły tych dwóch oddziaływań to mniej więcej 10^41 [100 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000]! Przeglądając sieć natrafiłem na ciekawe zobrazowanie tej różnicy. Wyobraźmy sobie elektron i pozyton w odległości ćwierć milimetra od siebie. Oznaczmy siłę grawitacji między tymi cząstkami jako X. Teraz zadajmy sobie pytanie jak daleko od siebie musiałyby znajdować się te cząstki, żeby siła przyciągania elektomagnetycznego między tymi cząstkami wynosiła X. Odpowiedź? Nieprawdopodobna – niemal 50 lat świetlnych!. Pomimo tego, że to nieprawdopodobnie słabe oddziaływanie to liczy się najbardziej w skali kosmicznej. Oddziaływania silne i słabe mają względnie krótki zasięg, natomiast siły elektromagnetyczne mogą się zarówno przyciągać, jak i odpychać co decyduje o tym, że na większych odległościach znoszą się i uśredniają do zera. Grawitacja natomiast zawsze przyciąga obiekty, a w dodatku nigdy nie wynosi zero bez względu na to jak daleko znajdują się od siebie dwa ciała. Jaki wpływ ta wartość ma na nasze życie? Gdyby była słabsza gwiazdy byłyby dużo mniejsze i wypalały się szybciej, natomiast gdyby wzrosła dziesięciokrotnie słońce wypaliłoby się po 10 milionach, a nie miliardach lat i życie nie miałoby czasu się rozwinąć. Prawo powszechnego ciążenia odkrył i opisał Izaak Newton w 1687 roku, opisując je w następujący sposób: „Między dowolną parą obiektów posiadających masy, pojawia się siła przyciągająca na linii łączącej ich środki. Jej wartość rośnie z iloczynem ich mas i maleje z kwadratem odległości. Pogląd ten całkowicie zmienił Albert Einstein, który w 1916 roku wprowadził do fizyki zjawisko zakrzywienia czasoprzestrzeni czym wyjaśnił skąd bierze się ta uniwersalna siła.
0 Komentarze
Odpowiedz |
nawigacja
Grudzień 2018
Kategorie
Wszystkie
|